ពួកមនុស្សនានាដែលកើតមក
តែងមានគំនិតគិតលៃលោក ស្វែងរកសេចក្ដីសុខចម្រើន ។
អស់អ្នកដែលនៅពុំទាន់មាន តែងនឹកស្រែកឃ្លានចង់បានច្រើន
ពួកអ្នកដែលបានសុខលើសលើន រឹងចង់បានច្រើនជាគំនរ ។
កំពុងស្វែងរកគ្រប់អាត្មា បើឮនរណាគេឲ្យពរ
ថាឲ្យបានសុខតែងត្រេកអរ ស្មោះសនឹងពរនោះពុំខាន ។
ព្រោះខ្លួនត្រូវការហើយគេឲ្យ មកជាអំណោយដោយក្សេមក្សាន្ត
ត្រូវតាមទំនងខ្លួនចង់បាន នឹងស្មានថាខ្លួននឹងមានភ័ព្វ ។
ដូចពាក្យបុរាណបានពោលមក ថារកឯអុសបានឈើងាប់
អ្នករកសម្គាល់ថាខ្លួនគាប់ ជាភ័ព្វប្រសើរដូចចិត្តប៉ង ។

ពាក្យនេះលោកពោលតាមការពិត
បើយើងត្រូវការនឹងពិនិត្យ ក៏ឃើញថាពិតប្រាកដណាស់ ។
អ្នកចេះអក្សរនិងលេខហើយ តែពាក្យនៅឈ្លើយពោលមិនច្បាស់
និយាយការអ្វីមិនរអះ ស្តាប់ពាក្យមិនលះគ្រប់សេចក្តី ។
ចំណែកអក្សរចេះតែល្មម ចេះព្រមខាងលេះខាងសំដី
ក្នុងពេលមានកិច្ចឬរឿងអ្វី គេយកសំដីជួយយោងខ្លួន ។
អ្នកចេះអក្សរលេខនព្វន្ត ចេះគិតចេះគន់ត្រូវតាមក្បួន
តែបើសំដីមិនមាំមួន ច្រើនតែត្រៀមខ្លួនចាំកត់ត្រា ។
ឲ្យអ្នកដែលប្រាជ្ញខាងនិយាយ ឬគេអធិប្បាយសេចក្តីណា
ហេតុនេះបោរាណលោកពោលថា ដូចមាតិកាខាងដើមហោង ។