អត្ថាធិប្បាយ

«លាញ» ជា​ពាក្យ​ខ្មែរ​បុរាណ គេ​មិន​សូវ​យក​មក​និយាយ​ក្នុង​គ្រា​ឥឡូវ​នេះ​ទេ ។ ពាក្យ​នេះ​មាន​ន័យ​ថា «ខូច វិនាស អន្តរាយ» ។ «ស្កុន» មាន​ន័យ​ថា «ទើសទាក់ ឧបសគ្គ ស្ទះ​ដំណើរ» ។ កាល​ណា​យើង​យល់​ពាក្យ​ពីរ​ម៉ាត់​នេះ​ហើយ ប្រហែល​ជា​យើង​អាច​យល់​ន័យ​សុភាសិត «លាញ​ធន ស្កុន​ប្រាណ» ទាំងមូល​បាន​យ៉ាង​ងាយ ។ ទ្រព្យសម្បត្តិ​ហើយ​និង​ប្រាក់កាស​ដែល​យើង​ធ្លាប់​មាន កាលណា​យើង​ចាយវាយ​ឥត​សណ្ដាប់​ធ្នាប់ ខ្ជះខ្ជាយ ខ្វះ​ការ​ថែរក្សា​ឲ្យ​បាន​ត្រឹមត្រូវ ទ្រព្យ​ទាំង​នោះ​នឹង​ «លាញ» រលីង ។ បន្ទាប់​មក (កាល​ណា​អស់​ធនធាន​រលីង​ហើយ) យើង​មុខ​ជា «ស្កុន​ប្រាណ» មិន​ខាន ។ ចង់​ធ្វើ​អ្វី ក៏​ធ្វើ​មិន​កើត ព្រោះ​ខ្វះ​ទុន ចង់​ធ្វើ​ដំណើរ ទៅ​រក​ស៊ី​នៅ​ទីណា ក៏​ទៅ​មិន​កើត ព្រោះ​ខ្វះ​ថ្លៃ​យានជំនិះ ។ នេះ​ឯង​ដែល​លោក​ហៅ​ថា «ស្កុន» ។